akılsız başın cezasını ayaklar çeker

ne demek istediğini bugün yaşayarak daha güzel anladığım, değerli bir atasözümüz. sabah koştur koştur işime giderken, ofisin kapısının önüne bir geldim ki aa o da ne? ofisin anahtarlarını evde unutmuşum :)))))) koştur koştur eve tekrar gidip, anahtarları masadan alıp, koştur koştur işe tekrar gittim.. ayaklarım içinden “hay senin akılsız başına başlıycam şimdi, kabak yine bize patladı” diye demediğini bırakmadılar kesin..

İliklerime kadar hissettiğim atasözüdür. Gün geçmiyor ki yanlış, eksik, ters yaptığım bir şey yüzünden vakit, nakit, enerji kaybetmeyim. Evden evrak almak için bir buçuk saat yol gidip en önemli evrakı almayı unuttuğum için aynı yolu tekrar gittim geldim. Sonra bilin bakalım ne oldu. O almayı unuttuğum şey zaten lazım değilmiş. Ulan bari ayranımız dökülmeseydi ayra... Sırf bu yüzden ilk kuralı kimseye bahsetmemek olan filmdeki adam gibi kendimi dövesim geliyor. Şöyle temiz bir dayak çeksem kendime gelirim herhalde.

t: iş işten geçtikten sonra yakınmanın bir anlamı olmadığını ve mevcut duruma katlanılması gerektiğini anlatan atasözü. tam olarak yaşadığım durumu özetliyor, bu saatten sonra ah vah etmenin bi anlamı da yok, mecburen katlanacağım. bazen her şeye bu kadar iyi niyetle yaklaşmayıp azıcık da kendimi düşünsem keşke diyorum. olan bana oluyor hep, kimsenin umrunda da olmuyorum ne yazık ki.